Algemene naam: Cavia
Wetenschappelijke naam: Cavia porcellus
Herkomst: Zuid-Amerika
Grootte: 12.5-13.5 cm
Levensduur: 10 jaar

Cavia porcellus (Cavia)  De bekendste soort is de huiscavia (Cavia porcellus), die waarschijnlijk zo’n 3000 jaar geleden door de Inca’s is gedomesticeerd.

Cavia porcellus (Cavia)

Herkomst :
Het is een knaagdier dat van nature in de Andes, Zuid-Amerika voorkomt en Via Nederland is de cavia in Indonesië terecht gekomen. Daar noemt men een cavia een tikus Belanda wat ‘Nederlandse muis’ betekent. Ook wordt soms de term marmut gebruikt. Ook dit heeft een link met Nederland. Vroeger, en door sommige mensen nog steeds, wordt een cavia namelijk wel misleidend een marmot genoemd, terwijl dat een andere, niet nauw aan de cavia verwante diersoort is.

Beschrijving:

Cavia’s zijn groepsdieren, hou ze daarom minimaal met twee. Een cavia alleen wordt eenzaam en verveelt zich snel. Twee vrouwelijke dieren of een koppel waarvan het mannelijk dier gecastreerd is, kan je gemakkelijk samen houden. Twee mannelijke dieren kan je alleen samen houden als ze al van jongsaf samen zitten en er geen vrouwtje bij zit.

Zet geen andere diersoorten bij de cavia’s. Cavia’s en konijnen worden al eens samen gehouden, maar dat kan problemen geven. De dieren begrijpen elkaar niet. Het konijn kan de cavia verwonden en de cavia kan van de vacht van het konijn eten. Ze hebben bovendien ander voeder nodig.

Voedsel:
Cavia’s eten groenvoer, fruit en zaden, maar voornamelijk gras, hooi en paardenbloemen. Een van de opvallendste kenmerken van cavia’s die van belang zijn voor hun verzorging, is dat ze net als mensen en de meeste apen door een defect aan het gulonolactone oxidase-gen (GULO-gen) zelf geen vitamine C kunnen aanmaken en dat uit het voedsel moeten krijgen. Hierin wijken ze sterk af van de andere dieren, die hun vitamine C redelijk (bijvoorbeeld: katten en honden) tot zeer goed (onder andere: geiten en leeuwen) zelf kunnen maken uit hun bloedsuiker.

Algemene naam: Woestijnrat
Wetenschappelijke naam: Gerbillinae
Herkomst: dorre steppegebieden en halfwoestijnen
Grootte: 11-15 cm
Levensduur: 5-7 jaar

Gerbillinae (Woestijnrat) Dit leuke huisdier wordt ook wel renmuizen genoemt.

Gerbillinae (Woestijnrat)

Herkomst :
zijn onderfamilie van de knaagdierenfamilie Muridae, die daarnaast ook onder andere de muizen en ratten van de Oude Wereld (Murinae) omvat. Ze komen over het algemeen voor in dorre steppegebieden en halfwoestijnen. Omdat in deze gebieden weinig dieren kunnen gedijen, hebben ze weinig vijanden. Aan andere vijanden (zoals slangen en roofvogels) die er wel zijn kunnen ze goed ontsnappen omdat deze diertjes goed kunnen springen. Vandaar ook hun (bij)naam: Springmuis.

De woestijnrat heeft zich helemaal aangepast aan de omstandigheden in hete/koude, droge gebieden. Op de heetste en koudste gedeelten van de dag slapen ze in hun hol. Ze kunnen water opslaan in hun vetlagen en urineren zelden. Ook hebben ze droge ontlasting. Toch kunnen woestijnratten niet tegen grote temperatuurwisselingen. Onder de grond is de temperatuur vrij stabiel.

Beschrijving:

Gerbils zijn op zich gemakkelijke huisdieren, maar vragen wel de nodige tijd. Naast het onderhoud van de kooi en voeren, moet ook tijd worden voorzien voor interactie met de dieren.

Voedsel:
Het natuurlijke dieet van gerbils verschilt sterk afhankelijk van het seizoen: in de herfst, winter en lente voeden ze zich vooral met zaden en granen, terwijl ze in de zomermaanden vooral grassen en kruiden eten. In gevangenschap is het aangewezen beide types voeding te voorzien. Geef daarom als basisvoeding een volledig voer voor gerbils en een goede kwaliteit hooi. Je kan dit aanvullen met droogvoer voor katten, duivenvoer, papegaaienvoer, muesli, meelwormen, sprinkhanen, trosgierst en rozijnen. Zeker voor fokdieren is dit een meerwaarde. Ook verse kruiden, grassen en bladeren kunnen een waardevolle toevoeging aan het dieet zijn.

.

Algemene naam: kanarie
Wetenschappelijke naam: Serinus canaria
Herkomst: Canarische Eilanden
Grootte: 12.5-13.5 cm
Levensduur: 10 jaar

Serinus canaria (kanarie)  is een zangvogel uit de familie Fringillidae. De wilde soort komt voor op de Canarische Eilanden. De vogel wordt sinds eeuwen gekweekt als huisdier.

Serinus canaria (kanarie)

Herkomst :
Deze wilde soort komt voor op de Canarische Eilanden. De kanarie is vernoemd naar de eilandengroep. Verder leeft de wilde soort op de Azoren en Madeira.

Beschrijving:

De kanarie wordt al eeuwen als huisdier gehouden. In de volksmond wordt hij soms kanariepiet of kanarievogel genoemd. Veel kanaries in het Nederlandse taalgebied krijgen dan ook vaak de naam Piet of een naam die hiervan is afgeleid. De eerste afbeelding van een kanarie dateert van 1580 in een Duitse encyclopedie, waarin hij als een gedeeltelijk geel en gekuifd vogeltje wordt weergegeven. In 1657 wordt een volledig gele kanarie afgebeeld door een Duitse kunstenaar.

De zang van de kanarie kan zeer gevarieerd zijn. Het zijn de mannetjes die uitgebreid zingen, poppen ookwel (vrouwtjes) zingen slechts bij hoge uitzondering. Een kanarie kan de zang van andere vogels leren. De zang van het mannetje dient met name ter afbakening van het territorium.

Voedsel:
Kanaries eten dagelijks ongeveer 30% van hun lichaamsgewicht en mogen nooit zonder voer zitten, aangezien ze snel verhongeren.

Utopia kanariezaad is een smakelijk en gevarieerd premium vogelzaad, dat speciaal is ontwikkeld voor kanaries. Utopia vogelvoer is met zorg en passie ambachtelijk gemengd. Anders dan basis zaadmengsels is deze voeding compleet voorzien van essentiële voedingsstoffen én verrijkt met diverse kruiden.
Als aanvullende en lekkere snack kun je een vogelboeket of trosgierst aan de vogels aanbieden.

Welke vogels gaan samen met Serinus canaria (kanarie)?
Je kunt heel veel vogels samen met Kanaries steken. Wij hebben Kanaries, Kwartels, een Rijstvogel, Japanse Meeuwen en Zebravinken

Trivia:

Kanarie als redder van de levens van mijnwerkers

Kanaries werden vroeger gebruikt in de mijnbouw. Omdat een kanarie veel sneller adem haalt, klein is en een hoge stofwisseling heeft in vergelijking met de mijnwerkers, overlijdt de vogel zeer snel als het dodelijk gas koolmonoxide aanwezig is. De mijnwerkers hebben dan nog de gelegenheid om de plek des onheils te verlaten. Mogelijk komt hier ook de uitdrukking ‘van je stokje gaan’ vandaan. In 1986 begon in Engeland de vervanging van kolenmijnkanaries door moderne meetmethoden voor koolmonoxide.

.

Algemene naam: grasparkiet 
Wetenschappelijke naam: Melopsittacus undulatus
Herkomst: Australië 
Grootte: 12.5-13.5 cm
Levensduur: 10 jaar

Melopsittacus undulatus (grasparkiet) behoort tot de papegaaiachtigen en komt in het wild in grote zwermen in Australië voor.

Melopsittacus undulatus (grasparkiet)

Herkomst :
De vogel neemt in Australië toe omdat door menselijk ingrijpen steeds meer leefgebieden ontstaan die geschikt zijn voor deze parkiet. In Korea en Japan bestaan verwilderde populaties. Een verwilderde populatie in Florida (Verenigde Staten) stierf geleidelijk uit en was daar in 2014 helemaal verdwenen.

Beschrijving:

Ruim 150 jaar geleden werd de grasparkiet in Europa ingevoerd. Ze worden gehouden in een kooi of volière.

Als grasparkieten alleen in een kooi worden gehouden, hebben ze veel aandacht nodig. Het zijn echte groepsdieren en daarom is het beter om er twee of meer te houden, bij voorkeur een even aantal. Het is heel belangrijk om nooit meer poppen (vrouwtjes) dan mannetjes te hebben, omdat poppen heel agressief kunnen zijn en zullen vechten om de mannetjes. Speelgoed en klimgerei zijn noodzakelijk bij het leven in een kooi. Grasparkieten zijn vrolijke, ondernemende vogels die erg tam kunnen worden, vooral als ze van jongs af aan met mensen in aanraking zijn geweest. Sommige grasparkieten kunnen praten, de meeste doen dat echter niet.

Voedsel:
In de natuur leven grasparkieten vooral van graszaden. Daarom wordt het vaak gezien als volwaardige voeding, maar is dat niet altijd voldoende. Omdat het gekweekt wordt in landen waar soms nog volop gebruikgemaakt wordt van pesticiden en andere chemicaliën, is het geven van zaad uiteindelijk de oorzaak van veel gezondheidsproblemen bij grasparkieten.

De beste voeding is compleetvoer, ook wel pellets genoemd. Dit voer bevat alle benodigde voedingsstoffen in de juiste verhouding. Bij gebruik van een zaadmengsel dient pas nieuw zaad gegeven te worden als het bakje vrijwel leeg is, dit om te voorkomen dat de vogel de lekkerste zaadjes er steeds uitpikt waardoor het dieet te eenzijdig wordt en het dier te weinig essentiële voedingsstoffen binnenkrijgt.

Extraatjes:
Groente, fruit, en kruiden zoals peterselie en basilicum, maar ook vogelmuur en paardenbloem (vooral de bladeren en wortel), kunnen naast de pellets of zaden gegeven worden, maar in kleine hoeveelheden. Avocado en rabarber zijn giftig voor grasparkieten en papegaaien. Stukjes appelschil worden vaak gewaardeerd om aan te knabbelen.

Algemene naam: Zebravink
Wetenschappelijke naam: Taeniopygia castanotis
Herkomst: Australië
Grootte: 10-11 cm
Levensduur: 2-3 jaar 

Taeniopygia castanotis (Zebravink) is een kleine vogel uit de familie Estrildidae. Het is een veel in gevangenschap gehouden kooivogel.

Taeniopygia castanotis (Zebravink)

Herkomst : 
De zebravink komt van oorsprong uit Australië en komt aldaar in grote aantallen in het wild voor. In Portugal en Puerto Rico bestaan verwilderde populaties.^[1]

Beschrijving:

Het dier maakt geluid dat klinkt als “trompetachtig snorren”, waarbij het mannetje kleine melodieën van dit geluid maakt. De mannetjes leren het gezang van hun vader. Als die vader er niet meer is, kunnen ze het ook indirect aanleren via broers die het wel van de vader konden leren. De man is te herkennen aan de oranje wangen, die bij de pop ontbreken. Er zijn gefokte kleurvariëteiten waardoor deze standaardkenmerken bij sommige typen verloren zijn gegaan. Bij de witte mutatie kan men de sekse alleen zien aan de kleur van de snavel. Dan is de herkenningskleur van de snavel lichtoranje bij de pop en bij de man dieper oranje tot rood. Ook is er een zwartwangzebravink gekweekt waarbij de oranje wang bij het mannetje een andere kleur heeft gekregen. De lichaamslengte bedraagt 10–11 cm.

Voedsel: 
Zebravinken zijn zaadeters, in de natuur eten ze met name graszaden. Een zadenmengeling voor zebravinken of tropische vogels voldoet meestal als basis. De voeding dient aangevuld te worden met eivoer, groenvoer, mineralen en maagkiezel.

Welke vogels gaan samen met Taeniopygia castanotis (Zebravink)?

Het is mogelijk bijboorbeeld Kanaries en zebravinken maar deze kunnen alleen samenleven als ze heel veel ruimte hebben.
Zelfs als u rustige vogels samen houdt heeft u een kooi nodig die tenminste 120 cm breed is.

Algemene naam: kardinaaltetra 
Wetenschappelijke naam: Paracheirodon 
Herkomst: Zuid-Amerika
Grootte: 5 cm
Levensduur: 5-10 jaar 

Paracheirodon (kardinaaltetra) De Kardinaal Tetra of Paracheirodon axelrodi is een zeer geliefde vis in iedere bak en is misschien wel de soort die het meest gehouden wordt in de gezelschaps aquaria. De blauw/rode iriserende kleuren maken het een opvallende visje, zeker als je ze houdt in een grotere school!

Paracheirodon (kardinaaltetra)

Herkomst : 
De Paracheirodon axelrodi komt uit een groot gebied bijvoorbeeld Venezuela, Colombia en Brazilië (Rio Negro, Rio Orinoco, Rio Vaupes Rio Aturia en de zijrivieren hiervan). Ze komen doorgaans voor in kleine schaduwrijke helder water of in zwartwater stroompjes. Ze bevolken daar het middelste deel van het water in doorgaans grote scholen.

Beschrijving:

Het verschil tussen de mannen en vrouwen is bij de kardinaaltetra heel moeilijkzo makelijk te zien. Ze hebben beiden een fluoridiserende blauwe horizontale streep die loopt van hun bek tot aan hun staart. Onder deze blauwe streep loopt een fel rode band. De vinnen zijn kleurloos en de rug en buik zijn zilver kleurig.
De mannen blijven iets kleiner dan de vrouwen.
De vrouwen hebben een iets rondere buik dan de mannen.
Ze lijken veel op hun neef de Paracheirodon innesi of Neon Tetra.

Door het zachtaardige karakter en gedrag en zijn fraaie kleuren kan hij goed gecombineerd worden in het gezelschapsaquarium. Een combinatie met maanvissen is echter af te raden, Maanvissen zijn jagers en zien de kardinaaltetra als een lekker hapje voor tussendoor.

De levensverwachting van een kardinaaltetra in het wild is ongeveer 1 jaar. In het aquarium kunnen ze een leeftijd bereiken van tot wel 5 of zelfs 10 jaar.

Aqaurium specificaties:

De temperatuur van het water kan liggen tussen de 23 en 29 graden. Zorg er wel voor dat je de vissen niet het jaar rond op de minimale of maximale temperatuur houdt. Dit kan namelijk de levensduur van de vis verkorten. Ze houden graag van zacht water met een pH van 5.5 tot 6.0.

Welke vissen gaan samen met Paracheirodon (kardinaaltetra)?

De kardinaaltetra is een erg vriendelijke vis kunnen bijna alle vissen tolereren. Je kan ze goed houden in combinatie met de Siamese Kempvis (Betta Splendens). Ook zie je de kardinaaltetra vaak bij een biotoopaquarium met Discusvissen of Maanvissen.

De kortingsbonnen voor Vivarium zijn er weer

We sturen ze mee met elke bestelling, maar je mag ze ook op
onze andere beurzen bij ons mee nemen..

Beurs Den Bosch

Gisteren stonden we weer op de beurs en deze keer in Den Bosch.
Het was weer een gezellige dag. Volgende week zijn we in Rotterdam.
Houd onze beurspagina in de gaten waar we nog meer staan..